Chvad SB maakt al dik twintig jaar muziek/geluid voor films. Niet dat het op een soundtrack terechtkomt, daarvoor is het meestal te abstract, te ongemakkelijk, te discordant & discomforting zoals velen het noemen. Deze keer is er alsnog een pak geluid geregistreerd en als Crickets Were the Compass op de markt gebracht.

De veelheid aan emoties is er, maar het leeuwendeel van het spectrum bestaat uit eerder negatieve klanken en composities. De creaties zijn afkomstig van “modular” synthesizers, gevonden objecten, zelfgemaakte instrumenten, gitaren en stembanden, wat dikwijls leidt tot onidentificeerbare passages waar je best niet al te veel bij stilstaat. De drones zijn voor mij de belangrijkste factor op dit album, samen met de industriële/ritmische noise en de kleinkunst-instrumenten. Het doet me denken aan een plattelandsdorp dat last krijgt van nucleaire straling. Bevalt dat idee je, trek dan dit schoentje aan.

Review by Bart Alfvoet
Review originally published here:
http://www.zwaremetalen.com/recensie/30167/Chvad-SB-Crickets-Were-the-Compass.html

via Google Translate:
Chvad SB has been making over twenty years of music / sound for movies. Not that it lands on a soundtrack, this is usually too abstract, too uncomfortable, too discordant and discomforting as many call it. This time, there is still a pack sound recorded and marketed as Crickets Were the Compass.

The multitude of emotions is there, but the bulk of the spectrum consists of rather negative sounds and compositions. The creations come from “modular” synthesizers, found objects, homemade instruments, guitars and vocal cords, which often leads to unidentifiable passages where your best not too much at a standstill. The drones are for me the most important factor on this album, along with industrial / rhythmic noise and cabaret instruments. It reminds me of a rural village that gets affected by nuclear radiation. Like that idea you pull this shoe on.